ill. Jan Houdijk
14,5 x 21 cm, 144 p.
ISBN: 978 90 77408 85 8
NUR: 430, 737, 942
Prijs: € 17,50

Uitgever: A3 boeken

‘In de wei zag ik een groepje bolle, roze wezens liggen. Vanuit mijn ooghoeken gezien leken het enorme blote mensen. Het beeld was schokkend en imponerend. Het waren varkens. Pas toen realiseerde ik me dat ik sinds mijn zesde levensjaar, toen buren één varken hielden om aan huis te slachten, geen enkel varken buiten had zien liggen. Veertig jaar lang niet.’

Op haar vaste wandeling komt Monique Janssens nogal wat dieren tegen: vrije en aangelijnde, levende en dode, echte en nagemaakte. Die confronteren haar met vragen over dier en mens, lijden en welzijn, dood en leven. De relatie tussen dier en mens diept ze uit door te denken en te redeneren, door te onderzoeken wat filosofen en biologen erover te melden hebben, door erover te praten met anderen die ze ontmoet op haar tocht: een buurman met hond, een ecologische tuinman, twee veganisten. Steeds staat de vraag centraal: hoe kunnen we beter omgaan met de dieren om ons heen? De auteur schrikt er niet voor terug om nu en dan pas op de plaats te maken met een ‘moraal van dit verhaal’. Zo biedt ze iedereen die bereid is zich open te stellen voor een nieuwe manier van denken over dieren houvast in een complex vraagstuk.

‘Janssens laat bijna spelenderwijs zien dat ethische kwesties zich direct onder je neus afspelen; zo dichtbij dat je ze soms niet eens ziet. Ze maakt ze zichtbaar, en dan moet je er iets mee ‘“ of je nou wilt of niet.’  Jan Dobbe, oud-hoofdredacteur Dier en publicist

Serotia recensie:
Monique stelt een aantal vraagstukken aan de kaak, die mij persoonlijk in ieder geval al jaren bezig houden en waarin ik een goede balans voor mezelf probeer te vinden.
Ze laat in haar boek heel wat mensen aan het woord, zowel tegenstanders als voorstanders van standpunten, haalt er stukken van wetenschappers bij, en quote filosofen, vele kanten van de problematiek worden belicht. Maar ook vertellen mensen hun visie vanuit hun straatje op een manier die hier en daar zelfs begrip opwekken. Want ethiek en welzijn zijn niet de makkelijkste zaken om even een goed of fout te concluderen.
Haar boek gaat over “wat doen wij met onze dieren”, en dan niet alleen onze huisdieren, nee,  gewoon alle dieren op deze aarde. Zowel de dieren die we gebruiken als ons voedsel, als de dieren die we misbruiken voor ons vermaak of de wetenschap. Monique wijst ons ook heel dicht bij huis op alles wat zich rond dieren afspeelt.
Hoe gaan we bijvoorbeeld om met het gezegde “het is de natuur”? Voor dieren die lijden maakt het geen bal uit of het lijdt in de natuur, of in een kooi, het dier lijdt punt. Waarom zijn we dan wel bereid om ons huisdier uit zijn lijden te halen, en een dier in de natuur zonder ingrijpen dood te laten gaan? Is het doordat een huisdier onder onze verantwoordelijkheid valt, en een hert in het bos niet? Of gaan we anders om met dieren die ver van ons af staan? En hoe is dat dan van toepassing op die vogel die onze lieve huistijger door het huis heen sleept om mee te spelen? Een ieder heeft hier zijn eigen grenzen in blijkt.
Verder heeft Monique het over het ingrijpen bij vogels die in een olievlek terecht komen. Grijpen we überhaupt in, en zo ja, met het risico dat de dieren stijf staan van de stress en misschien wel onder onze handen overlijden, of laten we ze humaan inslapen. De meningen zijn er over verdeeld, ieder land heeft weer een andere wetgeving.
En hoe zit het met het aanschaffen van huisdieren, nemen we er eentje uit het asiel omdat het dier dan sowieso een beter leven tegemoet gaat dan in een kooi zitten, of spekken we de fokkers in hun portemonnee. Iets wat mij persoonlijk al jaren bezighoudt en behoorlijk aan het hart ligt.
Monique gaat verder over de dieren in een circus en in dierentuinen. In het circus zitten dieren opgesloten in veel te kleine kooien en wagens vanwege het reizende transport steeds. In dierentuinen staan bijvoorbeeld struisvogels die in het wild kilometers rennen, op een paar strekkende meter. Ikzelf ben van mening dat dieren die in beslag worden genomen, prima af zijn in een dierentuin als opvang, om hun oude dag te slijten, omdat terug gaan naar de natuur meestal geen optie meer is. Maar een mannetje dagen op transport sturen om in een andere dierentuin een vrouwtje te dekken? Met alle stress en leed van dien? Bij ieder kaartje dat men koopt, werkt men mee aan het in stand houden van zulk leedvermaak. Wat maakt het nadenken hierover bij ons los?
De dieren die gebruikt worden als proefdieren, soms is het inderdaad kiezen tussen twee kwaden.
En dan komt uiteraard ook het verhaal –dierlijk product gebruiken- om de hoek kijken. Wat doen we onze dieren aan door ze te consumeren? We stoppen ze in veel te kleine hokken, kippen kunnen niet eens hun natuurlijk gedrag meer kwijt. Kalven worden direct na de geboorte gescheiden van hun moeder, om haar melkproductie op gang te houden, melk waar het kalf zelf niet eens wat van krijgt.. En dan hebben we het nog niet eens over de vleesproductie, het fokken daarvoor, het slachten onder verdoving. De uitzondering die we dan weer maken in onze wet voor ritueel slachten, alleen maar vanwege een geloof.
Als je alle verhalen en meningen in dit boek leest, kan ik eigenlijk maar tot één conclusie komen, de manier hoe wij omgaan met onze dieren staat nog ver af van hun welzijn. Producten kopen die op dieren getest worden, is gewoon uit den boze, er zijn andere oplossingen. Zelfs aan wol zitten haken en ogen, en bont dragen is helemaal not-done.
Vegetariër zullen we allemaal wel niet worden, laat staan veganist. Maar we zouden al kunnen beginnen om bewust te kiezen voor, en na te denken over onze dier- producten door bijvoorbeeld biologisch vlees te kopen, en hoe meer mensen dat gaan doen, hoe beter de omstandigheden zullen worden van onze dieren, het zou al een stap vooruit zijn.
Ik bedank Monique voor het schrijven van dit boek, voor haar denkwijze, het optekenen van de meningen van derden, voor haar eye-openers, voor de naakte waarheden. Ik hoop dat zij heel veel mensen hiermee bereikt, en ook wakker schudt. Want onze dieren verdienen dat er rekening gehouden wordt met ze.

Yoeke Nagel
17x24cm,
112 p., pb,
€ 14,50
ISBN: 978 90 77408 58 2
NUR: 720
Prijs: € 14,50

Uitgever: A3 boeken

Open haar damestasje en je kijkt recht in de ziel van een vrouw. Een damestasje is een externe DNA-string. We dragen erin mee wat belangrijk is in ons leven. Alleen het allernoodzakelijkste dus… Plus natuurlijk al die andere dingetjes die er in terecht kwamen, omdat toeval ook graag een rol speelt in een damestas. De tas, de spulletjes die erin zitten en de patronen die ze vormen als we het damestasje omkieperen, kunnen we lezen. Zoals ook koffiedik, kaarten en caviadarmen te lezen zijn. De kwaliteiten, uitdagingen, problemen en creatieve oplossingen van de draagster van het tasje zijn niet alleen te zien, maar ook te beïnvloeden door eenvoudige, maar vaak zeer effectieve damestasjesmagie. Het toevoegen, vervangen, weglaten of repareren van spullen kan er zelfs toe leiden dat je liefdesleven verbetert, je werksituatie prettiger wordt of je gezondheid opbloeit. Damestasjesmagie is toe te passen op alle levensvragen waar ook klassieke vormen van magie werkzaam zijn.
Daarnaast aandacht voor het lezen van broek- en colbertzakken, voor diegenen die om uiteenlopende redenen geen damestas gebruiken.

Yoeke Nagel (journalist, psychosociaal therapeut en trainer van magische technieken) ontwikkelde de kunst van het Damestasjeslezen. Hiervoor combineerde ze haar kennis van orakeltechnieken met symboolduiding, systeemopstellingen en een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen. Zij introduceert alledaagse handelingen en voorwerpen als de bescheiden dragers en leermeesters van een spirituele leefwijze.

Recensie Serotia:
Mei 2009 nam ik deel aan een mini workshop van Yoeke over Damestasjes lezen op een conferentie. Ik kende haar al van de Magie van het Huishouden, en haar humor waarmee ze de zaken bekijkt, en workshops geeft. Tasjes werden omgedraait, leeggehaald en geanalyseerd. Te kort was de tijd wat mij betreft, en ik kocht het boek.

Vorig jaar heb ik Yoeke uitgenodigd om voor mij en een groep vriendinnen en kennissen een workshop bij mij thuis te komen geven.
Een avond vol herkenning en verbazing. Niet alleen de inhoud is van belang; hoeveel balpennen of lippenstiften heb je bij je? Hoeveel electra? De hoeveelheid leefgruis onderin je tas? Maar ook hoe ziet een tas eruit, wat voor materiaal, alles zegt iets over jou. “Een damestas is te lezen als een orakel: de spulletjes die je met je meedraagt (ook in je herenbroekzak) weerspiegelen je levenshouding en hoe je omgaat met de uitdagingen in je leven. Alle belangrijke levensvragen worden in een tas beantwoord, ongebruikte kwaliteiten kunnen ontdekt worden en dringende adviezen voor verbetering van de levenskwaliteit schuilen in de damestas. Bovendien is damestasjesmagie te gebruiken om nieuwe plannen krachtig te ondersteunen en energieblokkades op te heffen, aldus Yoeke.”.
Natuurlijk kan je niet allemaal onthouden wat de betekenis ervan is, en dan komt het boek dus om de hoek kijken. Hierin staat precies hoe je met het orakel ‘damestasje’ kan omgaan, en hoe je het kan ‘lezen’. Het is heel leuk om een persoonlijk stukje van jezelf, wat een tas toch wel is, eens op die manier te bekijken. En verbazend hoeveel je terug herkend in jouw eigen karakter en maniertjes van doen aan de hand van de spullen die voor je liggen uit de omgedraaide tas. Helder inzicht in jezelf, door alleen maar je tas om te kieperen.
Naast het verhaal hoe te werk te gaan, vind je omschrijvingen over de soort tas, materiaal, kleur, vorm etc. En daarnaast een hele alfabetische lijst van ‘inhoud’ , die allemaal een eigen betekenis hebben. Ook heren broekzakken kunnen zo geanalyseerd worden, dat vind je ook in het boek terug. En hoe je jezelf kan bevrijden van horcruxen door spullen op te ruimen, eruit te halen, of juist spullen kan toevoegen om een andere energie in jouw tas te krijgen.
Kortom, een heel leuk boek om eens serieus te kijken naar wat je iedere dag meesjouwt.
 
 
 

Karin Haanappel
21 x 23 cm
96 pagina’s
met foto’s van o.a. Bernd Haanappel
ISBN: 978 90 77408 80 3
NUR: 694 708
Uitgever: A3 boeken 

Parijs zou haar naam te danken hebben aan de Egyptische godin Isis. Maar wat doet Isis in Frankrijk en waarom weten wij niet meer dat Isis zo belangrijk was, dat zelfs Parijs naar haar is vernoemd?

Met een 18e eeuwse kaart als uitgangspunt gingen kunsthistorica Karin Haanappel en fotograaf Bernd Haanappel op zoek naar de sporen van Isis in Parijs. Op de kaart staat heel duidelijk de tempel van Isis aangegeven en dat blijkt exact de plek van de kerk Saint Sulpice te zijn, precies op de oude nulmeridiaan. Zou de huidige Saint Sulpice de Saint-sur-Isis zijn? De kerk zelf wil er in ieder geval na Dan Brown”s “Da Vinci Code” niets meer van weten. De stad Parijs zwijgt ook als het graf. Maar Napoleon wist beter. Isis, de grote moedergodin uit Egypte, zou op haar boot de “Sterre van de Zee” (Sirius – ster van Isis) hebben gevolgd naar een eiland met de vorm van een boot, middenin de Seine. Op dit eiland werd een tempel gebouwd op de plek waar op een schip gewoonlijk het boegbeeld staat. Het île de la cité staat symbool voor de boot van Isis en de Notre Dame voor het boegbeeld. Napoleon adoreerde deze visie, maar wilde meer. Hij liet het stadswapen van Parijs aanpassen en ontwierp een historische as die het Egypte langs de Seine moest verbeelden: van de Arc de Triomph via de Obelisk en het Louvre naar de Fontaine du Palmier. Ook kwam hij erachter dat pas in de 16e eeuw het beeld van Isis, dat heel lang gediend had als beeltenis van Maria in de kerk van Saint Germain des Prés, was verwoest. Immers, toen de Romeinen in de 4e eeuw het christendom als staatsgodsdienst instelden, was de Isis cultus in het gehele Romeinse Rijk immens populair. De Isis cultus ging over in het christendom en Maria werd symbolisch de nieuwe Isis. Maar Isis was een zwarte godin. Toen het Isis/Mariabeeld werd verwoest, ontstond er een grote verering voor La Vierge Noir de Paris en daarmee was Isis overgegaan in de Zwarte Madonna.
Karin Haanappel laat met astronomische gegevens, haar historische kennis van oude Moederculturen en veel bronnenonderzoek de sluiers over Isis verdwijnen. In dit boek neemt zij u mee op ontdekkingstocht en onthult zij de sporen van Isis in Parijs.

Serotia Recensie:

Toen ik het boek tegenkwam spraken me de titel en de voorkant eigenlijk niet echt aan, wat heeft Isis met Parijs te maken? Totdat ik het omdraaide en de omschrijving van de inhoud las. Isis? Parijs? De link naar de Da Vinci Code? Misschien toch wel heel interessant. Al bladerend kwam ik ook prachtige foto’s tegen, en ik ben gaan lezen.
Het boek heeft me gegrepen van begin tot eind, mijn aandacht vast gehouden, en weer van heel veel informatie voorzien. Karin schrijft op een manier zoals ze spreekt, kreeg ik te horen, en dat is te merken in haar boek. Een heel prettige manier van schrijven, zodat het lezen een plezier wordt. En ook al valt het boek onder ‘informatie’ boeken voor mij, het is een kompleet verhaal geworden en leest als een roman.
Karin neemt je mee terug de geschiedenis in, naar het Moederland van toen. Vertelt over het Vrouwelijke Goddelijke, over wie Isis is, het oude Egypte, de wereld voordat er ‘beschaving’ was. En wat Isis betekende in het Oude Egypte. Hoe de stamboom van Isis in elkaar zit, de verhalen van haar en Osiris. Hoe een sterrenreligie verandert in een zonnereligie, een Moederland in een  Vaderland.
Ze vertelt over de grote vorsten, zoals Alexander de Grote, en hun invloeden op de Godinnen cultuur van Isis. Het in stand houden van de cultuur van Isis door Julius Ceasar, Napoleon. Isis die werd onderverdeeld in diverse Godinnen, andere namen kreeg, onder invloed ook van het Christendom opging in Maria Magdalena, maar nog steeds duidelijk herkenbaar bleef als Isis. En dan komen we aan in Parijs, die zijn naam dankt aan deze Godin. De symboliek die te herkennen is overal in Parijs, in vele kerken en kathedralen, die gebouwd zijn op voormalige Isis tempels. Zo intrigerend als ik de Da Vinci Code vond, maar ik niet veel heb met Maria Magdalena, zo nog meer intrigerend is deze zoektocht naar Isis, die voor mij nu eigenlijk eenzelfde verhaal vertelt, alleen eentje die nog ouder is dan het Christendom, nog puurder en meer bij de oorsprong ligt van alle symboliek. Echt een eye-opener wat mij betreft.
Ik ben een paar jaar geleden, na de film, gaan zoeken naar deze symboliek in Parijs. Maar met dit boek nu gelezen, ga ik zeker nog een keer terug, want Karin heeft zoveel meer beschreven, en zoveel meer informatie gegeven over Parijs en Isis, dat is nog een bezoek aan de stad en zijn Godin waard.
Ik vind dit boek ook echt een aanrader voor een ieder die iets heeft met deze oer-Godin, een ieder die geïnteresseerd is in symboliek en diens betekenis, en deze stad eens door de ogen van Karin Haanappel wil zien herleven, het mooie Parijs van Isis.