Wat Susan Smit de afgelopen twintig jaar van de oude natuurreligie heeft geleerd

Hekserij is, net als alle andere natuurreligies op de wereld, niet-georganiseerd. Er zijn geen heilige boeken, gebouwen of profeten, er is geen strikte leer. Veel mensen noemen het daarom liever een spiritueel pad. Susan Smit, inmiddels al ruim twintig jaar op het pad van de heks, deelt in dit boek wat ze zelf allemaal heeft geleerd op haar persoonlijke ontwikkelingsreis. Ze vertelt je alles wat ze weet over de natuurwetten en levensbeschouwing van de oude religie en reikt je middelen aan voor groei. 

Zo laat Susan zien hoe de oude natuurreligie je in het hier en nu kan helpen bij het omgaan met emoties, het op peil houden en opschonen van je levensenergie, de verhouding tot je lichaam en seksualiteit, het benutten van creativiteit, intuïtie en scheppingskracht, en de zorg voor de aarde en elkaar. Kortom, hekserij leert ons hoeveel de natuur en vrouwelijke waarden ons te bieden hebben.

Recensie: 26-07-2020

Ik ben een grote fan van Susan haar boeken, ik vind haar een fijne schrijfstijl hebben wat goed leesbaar is. Dus ook dit boek werd aangeschaft, mede omdat Heks ooit een interessant boek was over haar zoektocht in mijn beginjaren als heks. Dus ik was wel benieuwd wat voor wijsheid er dan geleerd was in de afgelopen 20 jaar.

Eerlijk gezegd kreeg ik in het eerste stuk een behoorlijk aversie en jeuk, zoals ik dat dan maar uit probeer te leggen. Ik heb persoonlijk als heks zijnde niets met de heksenvervolgingen in de 16e eeuw, behalve dat ik het triest vind dat er mensen veroordeeld werden en vermoord, mensen die buiten de norm vielen vaak. Ik identificeer mij niet met hun, het zijn compleet andere heksen/mensen, dan hoe ik momenteel het heks en priesteres zijn beleef. Bij het woord Brandstapelangst stuiterde ik helemaal, en ook heb ik persoonlijk niets met de reclaiming traditie van Starhawk waar zij zichzelf mee identificeert. Voor mij té feministisch, teveel in je kracht gaan staan als vrouw, teveel het mannelijk component wegschuiven, terwijl dat voor mij nu juist de dualiteit sterkt binnen Wicca en hekserij. Maar nogmaals, dat is een persoonlijk iets, zoals dit boek haar persoonlijk verslag is.

Maar naarmate ik verder las, draaide mijn aversie bij, en heb ik de rest met veel plezier uitgelezen.
Ik vind hoe zij de wijsheden omschreef, en uitgelicht heeft, een toevoeging aan de manier van hoe een heks in het leven zou moeten staan. 
Ze heeft de hoofdstukken belicht en omschreven aan de hand van de wetmatigheden van de Kybalion. Dat zijn de wetmatigheden van hoe het universum in elkaar steekt, om even heel kort door de bocht te gaan. Google en lees er eens over, dan heb je gelijk een wat helderder beeld over hetgeen ze schrijft.
En daar kon ik dus wel wat mee, duidelijk, helder en goed uitgelegd.

Het boek gaat dus niet over hoe je jaarfeesten moet vieren, maanvieringen moet invullen, of spells moet doen, al komen er wel aantal persoonlijke ervaringen op dit gebied ter sprake. Maar het gaat voornamelijk over hoe een heks in het leven staat, of in ieder geval volgens Susan moet staan, even rekening houdend met dat we allemaal mens zijn, fouten maken, of een slechte dag hebben. Ze geeft mooie voorbeelden uit eigen ervaring en leven, voor een ieder herkenbaar. Ik vind het zelfs een goed handboek van; Wat is een heks? Waar staat hekserij eigenlijk voor? En hoe pas je het toe binnen de normale hectiek van het leven?

Ik denk dat ik het als verplicht leesvoer op de coven-lijst ga zetten, want het heeft zeker op deze manier geschreven meerwaarde. Het is zelfs redelijk doordrenkt van een dosis psychologie, een andere manier van kijken naar.
Zo zie je maar, dat je een boek niet aan de hand van het eerste stuk moet beoordelen maar geheel gelezen moet hebben voordat je daar eerlijk een oordeel over kan hebben.

Ik stel mijn eerste oordeel dan ook compleet bij.
Een aanrader dus voor mensen die ook wel naar zichzelf durven te kijken.